Jeszcze miesiąc :)

Jestem już w 35+0(36)tc. i cholernie dumna z siebie, że zaszliśmy tak daleko. Tak bardzo cieszy mnie ta myśl, że moja ciąża jest prawie donoszona a dziecko prawie gotowe do przyjścia na świat. Dzięki temu zyskałam więcej pewności siebie i optymizmu po przejściach począwszy od 20tc. odetchnęłam z ulgą. Być może do kolejnego usg ;) 

Malutka zgodnie z ostatnim usg waży już 2200g a w poniedziałek dowiemy się ile teraz, ale na pewno przez 2 tygodnie urosła ;) co zdecydowanie czuję. Ma wielką siłę, rozpiera się i szaleje w brzuchu. Śmieję się, że moc to ma po tatusiu, bo ze mnie słabeusz- nawet do słoika M. wołam ;).

Ostatnio w komentarzach pisałam Wam, że miałam duże skoki ciśnienia. Wiązało się to nie tylko z tym, że znowu martwiłam się o córeczkę, ale też trochę rodzinka zrobiła swoje. Ale, gdy mój stan był dość ciężki, miałam naprawdę wysokie ciśnienie, powiedziałam sobie, że muszę się odciąć od rodzinnych problemów. To nie są sprawy dla mnie na ten moment. Zresztą ja mam swoją, własną rodzinkę i o nią najbardziej muszę dbać a przede wszystkim o to Maleństwo pod sercem. Staram się nie myśleć o tym, co przykre a gdy ktoś chce ze mną rozmawiać, stanowczo ucinam temat. 

Najważniejsze, że udało się ogarnąć to ciśnienie. Potrzebuję tylko spokoju.

Tak więc emocje ostatnich dni dały mi dużo do myślenia. Postanowiłam wrzucić na luz. Staram się delektować chwilami, siadam na tarasie z kubkiem melisy i wystawiam twarz do słońca. Od dziś też mogę zacząć odstawiać luteinę :))) Jupi!!!! Dlatego jutro przyjmę tylko jedną tabletkę. Cieszy mnie to. Niby mała rzecz a jednak ile radości potrafi dać ;). No i dużo czytam. Zresztą całą ciążę miałam aż zanadto czasu na czytanie. Głównie kryminały, chociaż kiedyś ten gatunek był dla mnie nie do przyjęcia, teraz uwielbiam je czytać. A wszystko zaczęło się od "Motylka" K. Puzyńskiej (zresztą polecam całą serię, chociaż Motylek był pierwszy i najlepszy). Jednakże podczas ciąży nie odważyłam się dokończyć książki S. Kinga... kto czytał jego twórczość, ten wie, jaki to kaliber ;) Podejrzewam, że po przeczytaniu chociażby jednej książki w czasie ciąży, nie poszłabym sama w nocy do toalety a potrzeby są coraz większe i częstsze ;)))

No i jestem ciekawa, czy moja dziewczynka ułożyła się z powrotem główkowo. Otóż od 26tc była już ułożona do porodu a teraz na usg w 33tc znowu na pupie! Ale z niej figlarka!! Chociaż powiem Wam szczerze, że myślę, że wczoraj znowu się odwróciła na główkę. Może się mylę, ale przez dwa dni wyprawiała w brzuchu takie rzeczy, że myślałam że mi brzuch rozerwie. Strasznie bolało. No i kręgosłup. A teraz jakby się uspokoiła nieco i plecy też odpuściły. Okaże się w poniedziałek. 

A z takich miłych rzeczy to- odebraliśmy zdjęcia z naszej sesji brzuszkowej. Zdecydowaliśmy się na uwiecznienie tych chwil w wyjątkowy sposób, bo nie wiadomo, czy będzie nam dane jeszcze doświadczać takiego cudu i tych emocji. Chcieliśmy zamknąć te chwile w kadrze. Mój mąż, który nie lubi zdjęć wyszedł bardzo ładnie. No i taka magia w tych zdjęciach, widać emocje. Myślę, że to zasługa dobrego fotografa. A ja założyłam swoją "transferową" sukienkę, która bardzo się spodobała pani fotograf. Ta sukienka na zawsze będzie mi się kojarzyć z tym wyjątkowym dniem, kiedy moje Maleństwo trafiło pod moje serce. Nigdy, przenigdy jej nie wyrzucę, chociaż mole ją pogryzą, bo przypomina mi o tym najpiękniejszym dniu mojego życia (oczywiście zaraz po ślubie). Ech...znowu mi łzy poleciały.. zawsze, gdy myślę o 21 listopada... Mam w telefonie kilka zdjęć na pamiątkę, jaka była wtedy pogoda.. Wiedziałam, że to będzie wyjątkowy dzień. Jeden z najważniejszych w życiu. I dziękuje za niego i za wszystkie kolejne, piękne dni. Dziękuję za moją bajkę..... za to, że to, co było niemożliwe, stało się możliwe, chociaż tak niewiele szans dawała nam statystyka... Cyfry to jednak nie wszystko...pamiętajcie o tym. Szczególnie Ci, którzy nadal walczą. Mam Was w swoim sercu. I wierzę, że każde cierpienie się kiedyś kończy a zło nie może wiecznie trwać.. Kończę, bo zaraz zachlapię klawiaturę ;)))